بررسی وضعیت آموزش پزشکان عمومی در زمینه مشاوره ترک دخانیات

مقدمه: بیش از یک ششم جمعیت جهان، سیگار مصرف می کنند و پیش بینی می شود تا سال 2020 میلادی استعمال دخانیات ، عمده ترین علت مرگ و میر قابل پیشگیری باشد. صاحب نظران بر این باورند که عدم مصرف سیگار در پزشکان می تواند مهم ترین عامل تأثیرگذار بر عملکرد گرایش به سیگار یا ترک آن در جامعه باشد. هدف از این مطالعه، تعیین آگاهی پزشکان در این خصوص، همچنین بررسی آمادگی علمی و عملی ایشان جهت کمک به ترک مصرف دخانیات بیماران است. روش کـار: این مطالعه یک مطالعه مقطعی است. از مجموع 25600 پزشک عمومی شاغل در کشور در زمان انجام مطالعه، بر اساس حجم نمونه مورد نیاز، 5140 نفر به روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای (به تناسب سهم پزشکان عمومی شاغل در هر استان) با احتساب فاصله انتخاب از روی فهرست پزشکان سازمان نظام پزشکی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه استاندارد سازمان جهانی بهداشت در این زمینه بود که همزمان در چند کشور مورد استفاده قرار گرفته بود. یافته ها: در مجموع 74% پزشکان تحت مطالعه مذکر و مابقی مؤنث بودند که حدود 16% آنها در حال حاضر سیگار می کشیدند و 6/4% نیز در گذشته سابقه مصرف آن را داشتند. کمتر از یک سوم پزشکان، آمادگی علمی و عملی جهت مشاوره ترک سیگار بیمارانشان داشتند و تنها 9% پزشکان در طی دوران تحصیل یا پس از آن از طریق دوره های بازآموزی، روش های ترک سیگار را آموزش دیده بودند. نیاز به آموزش های ویژه در زمینه ترک سیگار، توسط بیش از 80% پزشکان ابراز گردید. نتیجه گیری: ارتقای نگرش و آگاهی پزشکان علاوه بر آن که بر نحوه عملکرد آنان در قبال ترغیب جامعه به دوری گزیدن از محصولات دخانی و احیاناً ترک مصرف آنها تأثیر می گذارد در شکل دادن الگوی رفتاری جامعه نیز بی تأثیر نخواهد بود. بنابراین به جاست که در دوره های آموزشی و بازآموزی بدین مهم اهتمام ورزیده شود.